مبانی نظری و پیشینه تحقیق اختلال بیش فعالی و نقص توجه | porseshneshan

این اختلال روند طبیعی و رشد دوران کودکی را با مشکل رو به رو میکند که در صورت عدم درمان، آمادگی کودک را برای پذیرش آسیبهای روانی و اجتماعی در بزرگسالی افزایش میدهد. بی توجهی در ADHD از لحاظ رفتاری به صورت پرت شدن از تکلیف، نداشتن پشتکار، مشکل متمرکز ماندن، و نامنظم بودن آشکار می شود و ناشی از لجبازی یا فقدان درک نیست. مطالعه بزرگ Multimodal Treatment Study of Children with ADHD (MTA): این مطالعه که در دهه 1990 انجام شد، به بررسی اثربخشی مختلف روشهای درمانی بر کاهش علائم بیش فعالی میپرداخت. این مطالعات برروی جوانان و بزرگسالان با علائم بیش فعالی تمرکز داشته اند و به بررسی علل، موانع، شواهد روانشناختی و عوامل مرتبط با بیش فعالی پرداختهاند. DSM-5 تغییراتی در تشخیص و طبقهبندی بیش فعالی، از جمله حذف نوعهای مختلف، معیارهای جدید برای تشخیص در بزرگسالان و توضیحات دقیقتر در مورد علائم مرتبط با بیش فعالی در بزرگسالی را ارائه کرد.

به عبارت دیگر، مشخصه اصلی این اختلال، وجود الگوی پایدار فقدان توجه و یا بیش فعالی تکانشگری است که درمقایسه با افرادی که درهمان سطح از رشد قراردارند، شدیدتراست. در عین حال، به خاطر مشکلاتی در تعیین دقیق شروع کودکی با نگاه به گذشته وجود دارد، سن پایین تر موقع شروع، مشخص نشده است. اختلال بیش فعالی/نقص توجه در کودکی شروع می شود. تحقیقات دانـیل مار، مک لوکی، اسکوارتز و سینی (2007)، فیشر، بارکلی، اسمالیش وفلتچر (2005)، گلدبرگ و همکاران (2005)، داوسون و گوآر (2004) حاکی از آن است که آموزش کارکردهای اجرایی در کاهش نـشانههای بـیش فعالی و کمبود توجه مؤثر است. تکانشگری به اعمال عجولانه ای اشاره دارد که به صورت لحظه ای بدون دور اندیشی روی می دهند و به احتمال زیاد به فرد لطمه می زنند (مثل جست زدن در خیایان بدون نگاه کردن).

مطالعات مختلفی از جمله روشهای دارویی و روشهای رفتاری مانند روشهای مداخله شناختی رفتاری (CBT) و مداخله شناختی رفتاری متمرکز (CBT-Focused) برای کاهش علائم بیش فعالی استفاده مبانی نظری بیش فعالی شدهاند. بیش فعالی چیست و چگونه درمان می شود، علائم نقص توجه در بزرگسالان، علائم نقص توجه در کودکان، عوارض بیش فعالی، درمان اختلال نارسایی توجه و بیش فعالی، برقراری و تداوم یک محیط سـازمانیافته، رفتار درمانی، درمان شناختی-رفتاری، دارو درمانی، بررسی شیوع اختلال نقص توجه، شیوع اختلال بیش فعالی و نقص توجه در دانشآموزان، اثربخشی آموزش نوروفیدبک بر پردازش شناختی کودکان، اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر علائم نقص توجه/بیش فعالی، میزان شیوع اختلال نقص توجه و بیش فعالی در کودکان، درمان اختلال بیش فعالی کم توجهی ADHD، بررسی فراوانی اختلال کمبود توجه و بیش فعالی، پژوهشهای مرتبط با اختلال بیش فعالی و نقص توجه در داخل و خارج کشور، بهمراه منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دوم پایان نامه در 46 صفحه با فرمت Doc و قابل ویرایش می باشد.

مبانی نظری بیش فعالی

در طول سالهای اخیر، تحقیقات بیشتری در زمینه بیش فعالی انجام شده است، از جمله بررسی علل و عوامل مرتبط، شواهد نوروبیولوژیکی، تأثیرات بیش فعالی بر زندگی روزمره، روشهای درمانی مؤثر، و ارتباط بین بیش فعالی و سایر اختلالات روانی. در پیشینه تحقیق، ارتباط بین بیش فعالی و عوامل مختلفی مانند وراثت، محیط زیست، عوامل شخصیتی و عوامل محیطی بررسی شده است. در سال 1960، دکتر Charles Bradley به بررسی اثرات داروی ریتالین (متیلفنیدات) بر رفتار کودکانی با علائم بیش فعالی تمرکز کرد. کنترل تـداخل، که بـه عقیدۀ بارکلی نوعی توجه پایدار است، یکی از کارکردهای بازداری است و در تداوم و استحکام رفتار هـدفمدار نـقش تـعیین کننده دارد. سال ششم (مبانی نظری و پیشینه تحقیق اختلال بیش فعالی و نقص توجه). کندال و همکاران (1999) خاطرنشان میسازند کـه کودکان مبتلا به ADHD در پردازش اطلاعات نقص نشان میدهند. در سال 1980، در نسخه سوم DSM (DSM-III)، بیش فعالی به عنوان اختلال رفتاری با نام “اختلال نقص توجه/بیش فعالی” (Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder: ADHD) به تقسیمبندی اختلالات روانی اضافه شد.

مبانی نظری و پیشینه تحقیق بیش فعالی

یکی از جنبه ها عمده و ضروری در هر پژوهش مطالعه منابع مربوط به موضوع مورد تحقیق است. برخی از تحقیقات نشان دادهاند که وراثت و عوامل ژنتیکی نقش مهمی در بروز بیش فعالی دارند. این اختلال معمولاً با ویژگی هایی چون بیش فعالی، تکانشگری، بی توجهی و مانند این ها توصیف شده، و اغلب این نگرش وجود داشته است که آن را ناشی از عوامل زیستی، آسیب مغزی یا وراثت بدانند. این مطالعه، تأییدیه اولیهای برای وجود یک اختلال رفتاری مانند بیش فعالی ارائه داد. نتایج این مطالعه نشان داد که ترکیب درمان دارویی (استفاده از متیلفنیدات) و روشهای رفتاری (مانند آموزش مهارتهای والدین و تقویت مثبت) میتواند بهبود قابل توجهی در علائم بیش فعالی بههمراه داشته باشد. با توجه به پیشینه تحقیق، اهمیت ادامه بررسیها و تحقیقات در زمینه بیش فعالی برای بهبود تشخیص، درمان و مدیریت این اختلال روانشناختی بیشتر مشخص میشود.